I'm gonna get fat for the first time in my life - Reisverslag uit Kandy, Sri Lanka van Sophie Engelen - WaarBenJij.nu I'm gonna get fat for the first time in my life - Reisverslag uit Kandy, Sri Lanka van Sophie Engelen - WaarBenJij.nu

I'm gonna get fat for the first time in my life

Door: Sophie Engelen

Blijf op de hoogte en volg Sophie

20 November 2016 | Sri Lanka, Kandy

Hallo allemaal,

Hier is dan het eerste verslag van ons grote avontuur in Sri Lanka! Het begon in Nederland op Schiphol al, nadat onze lieve familie ons had uitgezwaaid; We liepen vol overtuiging naar de gate, maar werden tot onze schrik geweigerd! Achteraf bleek het logisch, we stonden bij totaal de verkeerde gate.. Uiteindelijk vonden we onze weg naar de gereserveerde stoelen, all the way achter in het mega vliegtuig. We hadden ons ingesteld op een lange reis en daardoor viel het allemaal erg mee. Om 13.30 (NL tijd) kwamen ze langs met avondeten. Het was salade met rijst (we konden gelijk wennen aan het woord spicy..), rijstepap en water in een bakje (?!). Vervolgens gingen de lichten uit en ging iedereen slapen, onmogelijk voor ons natuurlijk om die tijd. Dus wij gingen films kijken en spelletjes spelen, de tijd "vloog" voorbij. ;)

In Nederland was ons verteld om bij de overstap onze bagage op te halen en vervolgens weer in te leveren. Eenmaal in Mumbai (rond 12 uur 's nachts) volgden we met onze slaperige kop de borden bagage en na een paar minuten in de rij staan, kwamen we erachter dat dit alleem voor de arrivel was. We hadden anderhalf uur, dus toen nog maar een uur om in het vliegtuig te komen. Na een paar keer vragen kwamen we erachter dat we onze bagage helemaal niet opnieuw hoefden in te leveren.. Dus uiteindelijk allemaal paniek om niks en we vonden makkelijk de gate dit keer. Met een busje werden we naar het vliegtuig gereden. Deze was kleiner en krakkemikkiger, hij kraakte bij het opstijgen en alles trilde. Maaar, veilig en relatief erg snel, 3 uur late, kwamen we aan op het vliegveld in Colombo. Eenmaal daar aangekomen moesten we nog door de douane. Dit was nog even spannend, want ik had een businessvisum en Joost een toeristenvisum. Beiden hadden we de stappen op de site gevolgd, maar Joost 3 weken eerder. Intussen was er wat veranderd op de site en we denken dat het daar fout ging. We gingen allebei naar een ander mannetje bij de douane, maar die van mij deed moeilijk en die van Joost was vet makkelijk, dus ik ben maar sneaky daarheen gelopen en ik mocht zonder dat hij ook maar naar mijn visum keek doorlopen.

Hierna deden we ons Work the World shirt aan en gingen op zoek naar iemand met hetzelfde shirt. Die hadden we al snel gevonden! We liepen naar buiten want daar zou een busje op ons wachten. Een enorme klap aan warmte en vochtige lucht klapte in ons gezicht en we hoopten dat dit in Kandy beter zou zijn.. Anders zou het nog een zware 11 weken worden. Dit was gelukkig het geval. De lucht was er minder vochtig en het was er een paar graden koeler.

Met het busje werden we om 05.30 naar een geweldig mooi hotel gebracht (8,5 gewaardeerd op booking.com) om nog even wat te slapen. De cultuur is erg streng en Joost en ik moesten op een aparte kamer slapen, maar de assistent organisator die ons ophaalde was erg lief en we mochten op dezelfde kamer. Ik werd wakker van de wekker om 09.30 en ik werd heel raar wakker: wow huh, waar ben ik?! Een paar seconde later besefte ik me: oja, ik ben in Sri Lanka, eindelijk!!!! We kregen een Engels ontbijt en traditionele thee. Ready to go! Het busje haalde ons, en nog een jongen die die nacht aangekomen was voor WTW, letterlijk in het hotel op, hij reed gewoon naar binnen. Dat is blijkbaar normaal hier haha.

Toen begon het avontuur: het verkeer in Sri Lanka! Het stuur zit rechts, ze proberen links te rijden maar vaak is het midden op de weg. Iedereen toetert om no reason, of juist om every reason.. Het lijkt wel alsof je real life Mario Kart aan het spelen bent, al helemaal toen we later voor de eerste keer in een tuktuk zaten. Gelukkig was deze 3,5 uur durende rit in het busje. Helaas kennen de Srilankanen geen snelweg. Onderweg nog gestopt voor lunch, heerlijk eten gehad en heel chill dat we naar de wc konden. Het was de eerste ervaring met geen wc papier en wel zo'n slang om te spoelen. Weer een ervaring rijker zal ik maar zeggen..

Eenmaal in het huis kregen we een rondleiding en ontmoetten we onze huisgenoten en personal kok. Alles was geweldig! Ik deel een kamer met een Nederlands meisje Joszi en Joost heeft deze week nog een kamer alleen. De kok heeft hiervoor in vier 5 sterren hotels gewerkt en dat kan je merken. Je eet tot je niet meer kan, anders is het zonde! Per dag is er een verschillend thema qua eten, elke donderdag is bbq night. Het hele dakterras versierd, muziek aan, burgers, salade, tempura en een cocktail erbij. Perfect.

Stage is ehmm. Anders. 3/4 patiënten tegelijk. Alle nekklachten zijn spondylosis en soms vraag ik me af in hoeverre een behandeling echt werkt als ik naar de uitvoering kijk. Daarnaast is het gezellig, de fysio's waar we mee meelopen zijn geïnteresseerd in de verschillen en houden van een gezellig praatje als de patiënten er nog niet zijn. Het is normaal dat ze later komen, of dat ze niet komen als het regent.. We zien veel kinderen die zenuwaandoeningen hebben gekregen bij hun geboorte, erg indrukwekkend allemaal. Daarnaast heb ik mijn eerste amputatie gezien! Voortgekomen uit het zoveelste RTA (road traffic accident). Het was een amputatie tot boven de knie en er zat stevig verband omheen om het stompje de juiste vorm te geven voor een toekomstige prothese. Maar de leukste patiënt was een meisje van twee jaar dat het syndroom van down had en al haar gewrichten waren flink hypermobiel, plus haar spierkracht was verminderd. Je begrijpt dus wel dat ze moeite had met leren lopen. Hier gingen wij haar in trainen en ze vond alles helemaal geweldig. Alleen maar lachen en trots dat ze was als het lukte!

Oké genoeg over stage. Leuke dingen! Er is een markt met allemaal leuke Sinhalese dingen. Super leuk om te bekijken natuurlijk! Helaas is dat niet mogelijk. Kijken kijken, niet kopen kan hier niet. Als je ook maar iets te lang kijkt dan ben je bijna verplicht iets te kopen, want ze doen er alles aan om je binnen te houden. Goede training voor beleefd nee zeggen dus.

Een verslag van de Botanical Gardens, Embekka tempel, Lankathilaka tempel, Gadaladeniya Raja tempel, Herbal Garden en Tea Factory volgt in het volgende verslag.

  • 21 November 2016 - 11:59

    Rick:

    Gaaf om te lezen Sophie!

  • 21 November 2016 - 19:44

    Aukje:

    Leuk verslag Sophie!

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Sophie

Actief sinds 20 Nov. 2016
Verslag gelezen: 1216
Totaal aantal bezoekers 7422

Voorgaande reizen:

14 November 2016 - 20 Januari 2017

Sri Lanka

Landen bezocht: