Niet rennen, straks hoort hij ons!

Er is weer een week voorbij en er is weer erg veel gebeurd.. where to start?!

Vorig weekend besloten Joost en ik de omgeving rondom Kandy te gaan bekijken. We huurden een tuktuk die ons de hele dag rond zou rijden, dit zou 2500 LKR kosten. Dit is zo'n €18,- dus €9,- pp,  super goedkoop voor een privé taxi dus!

Ons avontuur begon in de Botanical Gardens. Een hele grote tuin met ontzettend veel soorten bomen, planten, bloemen, ossen, apen en een blinde hond. Die laatste kwamen we in de eerste 5 minuten na binnenkomst al tegen. Ik zag een soort tempeltje en daarvoor zat een hond, dus ik riep enthousiast: "Joost, kijk een doggy!" Naast Joost hoorde ook de hond het en kwam hard op ons afgerend en wilde ons bespringen. Toen hij dichtbij was, zagen we dat hij helemaal geen ogen meer had! Eerst renden we een stukje om van hem af te komen, maar hij kon natuurlijk alsnog goed horen welke kant we opgingen en hij bleef ons volgen. Dus we liepen als een stelletje mongolen zo snel en zachtjes mogelijk weg en kozen ervoor richting een groep luide Chinezen te lopen zodat hij hen hoorde en zijn richting zou veranderen. Het duurde even, maar na 200 meter waren we hem kwijt. Daarna hebben we genoten van de mooie natuur om ons heen en heb ik 300 foto's gemaakt, al probeerde ik me in te houden. Het was prachtig!

Sabath, de tuktuk driver, stond al klaar om ons op te pikken en 3 tempels te laten zien. Het begon bij de Embekka tempel. Schoenen uit en op blote voeten naar binnen, want dat hoort zo. Het was een kleine tempel en ze waren net bezig met een ritueel. Veel getrommel en er luidde een soort klokken. Er stonden een aantal mooie Buddha beelden en een deel van een oude boerderij. Daar stond een bord bij die we wilden lezen, dus we liepen erheen. Opeens voelde ik allemaal geprik ik mijn voet, wat bleek nou? We stonden vol in een mierenhoop van rode mieren! Dat was minder fijn, maar niet het einde van de wereld, we vervolgden onze weg naar de Lankatilaka tempel!

De Lankatilaka tempel was nog veel groter en mooier! Een hele grote Buddha en een kleine monnik was aanwezig. De tempel stond boven op een berg en het uitzicht was geweldig! Je kon zo ver kijken.. Onder aan de tempel was een winkeltje met handgemaakte beeldjes uit hout gesneden. De man die ze maakte verkocht ze zelf en ik merkte dat de mensen wat verder van de stad vandaan een stuk aardiger zijn. Deze man drong niet zo aan en we konden gewoon op ons gemak alles bekijken.

De Gadaladdeniya tempel was de laatste tempel. Deze was nog groter en het uitzicht was weer geweldig. Al stond hij in de steigers omdat hij al zo oud was, het was zeker de moeite waard om te gaan.  Oja en op al deze plekken zagen we heel veel kleine eekhoorntjes! Ze klimmen overal en nergens en hun staart is groter dan hun kleine lichaampje van zo ongeveer 20cm.

Vervolgens was het plan om naar het Ceylon Tea Museum te gaan, maar de tuktuk driver zei dat dat een slecht plan was en dat we beter naar de Tea Factory konden gaan. Dit was gratis en hier waren de machines aan het werk in tegenstelling tot het museum. Aangezien hij hier vandaan komt, geloofden we hem op zijn woord. Maar eerst gingen we nog langs de Herbal Garden, ook op aanraden van de tuktuk meneer. Dit was een tuin waar een dokter werkte en rondleidingen gaf.  Hij liet ons een hele hoop kruiden zien die ze daar lieten groeien en hij vertelde er steeds bij voor welke aandoeningen ze gunstig waren. Zo heb ik een klein stukje haar weg laten halen door er een crème op te smeren en 10 minuten te laten zitten. Daarnaast was ik ook erg blij dat ze iets hadden tegen muggenbulten! Het was weer een zalfje dat ik erop moest smeren en na 5 minuten zag je het gif er al langzaam uitkomen.

Zoals gezegd zijn we daarna dus naar de Tea Factory gegaan en werden we rondgeleid door alle ruimtes waar de thee wordt verwerkt. Veel gebeurt met de hand en echt zonlicht, maar er wordt ook gebruik gemaakt van de originele machines vanuit de vorige eeuw. Na de rondleiding werden we uitgenodigd voor een lekker kopje Sri Lankaanse thee.

Al deze dingen deden we zaterdag zodat we zondag tijd hadden om aan opdrachten voor school te werken. De reden dat we hier zijn natuurlijk. ;)

Week 2 begint, waar ook afdeling nummer 2 bij hoort. NSICU2 wel te verstaan. Hier liggen patiënten die geopereerd zijn aan neurologische klachten. Denk bijvoorbeeld aan een hernia,  aneurisma, er kwam ook nog een keer een tumor voorbij en veel fracturen. De dag begint altijd met een rondje op de ward  (=afdeling) door de dokter, gevolgd door zijn aanhangers en lokale studenten geneeskunde. Bij elke patiënt wordt even stilgestaan hoe de situatie nu is. Lastig te volgen af en toen omdat het in Sinhala en Engels met een dik accent gebeurt, maar goed, het meeste volgen we. Na deze ronde gaan wij met Prasad,  onze supervisor, een rondje maken en gaan we langs bij de patiënten die ons nodig hebben.

Om de dag mogen Joost en ik mee naar de ICU want daar doet de fysiotherapeut chest therapy om de longen schoon te maken/houden.  Dat is wel echt erg heftig om te zien.. 5 bedden, gevuld met mensen die vastzitten aan allemaal buisjes, alleen maar piepjes om je heen. Als we de chest therapy doen, koppelt hij de buis van de beademing los en hebben we daarna de verantwoordelijkheid over de ademhaling met manuele ademhaling, een soort pomp. Aan de andere kant van het bed staat dan een nurse om het slijm op te zuigen wat naar boven komt. Soms gaat er een oog half open en draait helemaal weg,  soms worden er opeens kleine bewegingen gemaakt en soms komt er een kreuntje uit een patiënt.  Maar met de meeste mensen daar gaat het slecht. Een paar zijn ook zo slecht dat ze het zeer waarschijnlijk niet overleven zegt hij. Je kijkt gewoon naar mensen op hun sterfbed.. maaaaar het leuke gedeelte! Veel geleerd dus en de supervisor is erg aardig! Hij en zn vrouw, die ook fysiotherapeut is, namen ons gisteravond mee naar hun universiteit net buiten Kandy. Het is zo prachtig daar! De grootste bibliotheek van Zuid Azië gezien, een openlucht theater waar 5000 man in kan en alles is gewoon zo mooi gemaakt daar! Van te voren hebben we nog traditionele Sri Lankaanse thee gedronken bij hen thuis. Was erg leuk om een keer zo'n huis van binnen te zien. Thee was super zoet en meer melk met thee, maar toch best lekker. Ze waren erg gastvrij.

De omgeving waar ik nu al 4,5 uur in zit is een krakkemikkige bus die ons, en de rest van het huis, naar Galle brengt. Het regent heel hard en het flitst en het dondert.  Niet alleen maar zonneschijn hier dus..

In mijn volgende verhaal vertel ik over de rest van ons hopelijk zonnige weekend en over de dingen die ik ga zien op mijn nieuwe afdeling.