Spierpijn!

Aangezien ik een beetje achter begin te lopen zal ik dit keer vertellen over 2 weekenden. Het eerste weekend was een lang weekend vanwege 2 feestdagen. Maandag was een feestdag voor de moslims en dinsdag was het Poya day voor de boeddhisten. Het maakt niet uit welk geloof je hebt, iedereen is vrij!

Vrijdag t/m zondagochtend waren we in Nuwara Eliya. Daar bezochten we weer een theefabriek, ditmaal met een plantage! Wederom gratis thee op het eind, dit keer een hele proeverij. Prima begin van het weekend dus! Onderweg kwamen we nog langs de Ramboda Falls, een klim van 600 meter, maar dan ben je ook bij een hele hoge gave waterval! Even getwijfeld om te zwemmen, maar we besloten terug te gaan naar het busje. Achteraf hadden we toch beter kunnen gaan zwemmen, want we waren helemaal doorweekt van een enorme regenbui die opeens uit de hemel kwam vallen.. Nuwara Eliya is een wat lager gelegen stadje, dat bekend staat om zijn oud Engels kolonische uitstraling. Omdat het lager ligt is het er ook kouder, dus we konden vanuit onze doorweekte kleren eindelijk weer een dikke trui aantrekken!

Zaterdagochtend waagden we ons aan het beruchte "World's End" in de Horton Plains. Een berg van 1200 meter hoogte waar je oneindig ver kan kijken. Als het mooi weer is. Wij mochten genieten van een spookachtige dikke mist waardoor je niet verder kon kijken dan een paar meter. Erg vet, maar na een uur wachten op de top baalden we toch wel een beetje dat het niet opklaarde.

In de middag gingen we eerste langs het Strawberry Restaurant. Strawberry milkshake, strawberry juice, strawberry jam, strawberry pancake en zelfs strawberry pizza! Vervolgens zijn we eerst maar eens uit gaan rusten van de ruim 9 km lange tocht en 's middags hebben we een luxe high tea gedaan. Hier betaal je alsnog maar €6 voor. Daarna hebben Joost en ik een mooi "real brand, no fake" Northface regenjack gekocht voor €20. Hij is in ieder geval waterproof en warm en dat was toch wel nodig daar.

Zondag zijn we nog de buurt gaan verkennen. Victoria Park, niet helemaal de moeite waard.. Je betaalt 300 LKR om een half vervallen park in te mogen. Maar daarna gingen we door naar de Hill's Club. Een Gentlemens club waar Queen Elizabeth meerdere malen op bezoek is geweest. Voor 100 LKR werden Joost en ik member for a day en kregen we een rondleiding. Erg Engels en luxe en de tuinen daar waren vele malen mooier dan Victoria Park. Daarna hadden we het geluk dat er een Christmas Edition van de Horse Races was, dus daar zijn we ook nog een kijkje gaan nemen. Ik vond het een beetje dubbel. Aan de ene kant heel gaaf om een keer mee te maken, aan de andere kant stralen de paarden angst uit en laten ze duidelijk merken dat ze geen zin hebben om te gaan rennen en constant zweepslagen te krijgen om aangespoord te worden om nóg harder te rennen.

Helaas moesten we toen snel door omdat we onze tocht zouden vervolgen naar het toeristische plaatsje Ella. Onderweg maakten we een stop bij de Rowana Falls. Een iets minder grote waterval dan de vorige, maar hier werd volop in gezwommen, mensen wassen zichzelf, wassen hun kleren, poetsen hun tanden etc. Een local vertelde me dat ik best in mijn bikini kon zwemmen toen ik het haar vroeg, maar toen ik mn broek al een beetje uit deed waren er vele ogen op me gericht. Net als bij het afzwemmen bij je zwemdiploma heb ik dus lekker met kleren aan gezwommen! Het water was ijskoud en de ondergrond erg glad, dus we moesten wel een beetje voorzichtig zijn.

Eenmaal in Ella aangekomen hadden we niet een beter hotel kunnen treffen; het uitzicht was fantastisch en op het grote dakterras met ligstoelen waren de sterren, en natuurlijk de maan op Poya Day, goed te bewonderen aan de heldere hemel. Qua eten was het hoogtepunt een pizza met kaas en tomaat. Ein-de-lijk weer een grote portie kaas kunnen eten! Ook hebben we een nieuwe fruitsoort ontdekt: Ramboetan. Een stekelig rood- / geelkleurig bolletje die er van binnen uit ziet als een lychee, gelijk een hele zak van gekocht!

Maandag heb we 's ochtends Little Adam's Peak beklommen, als voorbereiding op de grote Adam's Peak die we vandaag hebben beklommen. Aan de voet van de berg hadden we de keuze tussen een pad door het wilde gras of een trap. We waren niet zeker of de trap naar de top zou leiden of naar iets anders, omdat het midden in de theeplantages lag. De heenweg kozen we voor de voor ons logische keuze: het hoge gras. Een Nederlandse vrouw achter ons was erg blij dat ze nu wist waar ze heen moest omdat ze ook twijfelde en bedankte ons. Achteraf had ze vast een hekel aan ons, want op de terugweg kwamen we erachter dat de trap een makkelijke weg was naar de top en terug.. Boven hebben we zo'n twee uur van het uitzicht genoten voordat het echt te warm werd in de zon. Hij bestaat uit meerdere pieken, dus we zijn nog naar een volgende piek geklommen. Dit betekende steil naar beneden om om vervolgens weer steil naar boven te klimmen. Het was pittig in de zon, maar zeker goed te doen. Alles wat we de tijd daarna hebben gedaan is naar leuke eettentjes zoeken, lekker rustig aan doen en sterren kijken.

De terugweg was anders dan anders dit keer. Normaal rijden we terug in een gehuurd busje, maar dit keer besloten we de treinreis van Ella naar Kandy te maken. Deze staat in de top 10 mooiste treinreizen ter wereld en je betaald voor de niet gereserveerde kaartjes, tweede klas welgeteld nog niet eens €1. Toen de trein eenmaal aan kwam, waren we al te laat voor een zit plek in de tweede klas, dus liepen we maar naar de derde klas. Hier zijn grote banken ipv stoelen, dus ook meer zitruimte. We zaten dichtbij de deur, wat ook een leuke plek bleek te zijn! Er zitten namelijk wel deuren in de trein, maar ze zijn allemaal open, dus je kan heerlijk uit de trein hangen en genieten van de prachtige omgeving! Na een paar stops werd het toch wel erg druk en zijn we maar blijven zitten, aangezien het een 7 uur durende treinreis was. Er zaten een vader, moeder en dochter naast ons. Een echt gesprek voeren lukte niet vanwege de taalbarrière. Maar ze wilden op de foto met ons, want wij zijn een attractie hier, en ze waren erg aardig. We besloten daarom de halve zak Ramboetan die we over hadden te delen met ze en ze waren er dolgelukkig mee! Dat bleek later weer toen de vader snacks voor ons kocht in de trein en daarna ook koffie wilde betalen. Dan loopt er iemand door de trein, net als bij de railcatering in Nederland, maar dan roept hij constant: "Koppie koppieee!" De rest van de reis werd het alleen maar drukker in de trein en beleefden we een echt derdeklas gevoel met af en toe een paar billen die in je gezicht drukken van de mensen die moeten staan. Zoiets moet je maar een keer meegemaakt hebben denk ik dan en het duurde gelukkig niet erg lang meer. Toen we uitstapten werden we vol liefde uitgezwaaid door het kleine gezinnetje en kregen we kushandjes toegeblazen van de moeder, erg bijzonder hoe je met eten delen hier een band op kan bouwen