Alles voor goede karma!
Blijf op de hoogte en volg Sophie
16 Januari 2017 | Sri Lanka, Kandy
Afgelopen weekend gingen Joost en ik samen met Madde, een Amsterdams huisgenootje, op avontuur naar Jaffna. Jaffna is een schiereiland in het noorden en hier eindigde de burgeroorlog in 2009. We besloten om 6 a.m. de trein te pakken in Kandy en ons was door 3 personen verteld dat we op een bepaald station met een moeilijke naam, moesten overstappen en na een rit van 6,5 uur in Jaffna aan zouden komen. Echter ging het niet zo soepel als verwacht. Na de overstap kwamen we in een veel te volle trein terecht, maar wisten we na een tijdje toch een plekje te bemachtigen. Erg vervelend was dat we na 3 uur in de trein te zitten, erachter kwamen dat deze trein helemaal niet naar Jaffna zou gaan! Door een behulpzame local werden we de uit de trein, naar het busstation geleid en op de goeie bus richting Jaffna gezet. Mensen doen hier alles voor goeie karma! Na een overvolle en erg lange busrit met een ereplek in het bagagerek naast de buschauffeur, kwamen we aan in Jaffna. We kochten meteen reserverd tickets voor de terugweg, zodat we dan zeker weten een normale plek zouden hebben in de trein.
Aangekomen bij ons hotel waren we erg gelukkig. Het voelde alsof we dagen door de wildernis hadden gelopen en eindelijk weer de normale bevolking hadden gevonden. Zo blij waren we met onze hotelkamer. We hadden een warme douche, een bad met koud water, een matras die heerlijk inzakte en airco. Aangezien het onderhand 6 uur 's avonds was, gingen we gelijk lekker uit eten, bij de nummer 1 van TripAdvisor: Mango's natuurlijk! Voor het eerst dosa's gegeten. Een soort hartige enorme pannenkoek die op een speciale manier is gevouwen.
De volgende dag stonden we al vroeg op om ons overheerlijke ontbijt met vers fruit, omelet, toast en normale jam naar binnen te werken. Een grote plus was ook dat ze normale koffie hadden hier! We huurden scooters bij het hotel, een voor Madde en een voor Joost en mij om te delen. Zo kon de een navigeren en de ander lekker crossen. We reisden over de eilandjes in het westen van het schiereiland. De meeste eilanden waren verbonden door een soort bruggen, maar twee keer moesten we het pondje naar de overkant nemen. Gelukkig kon de scooter gewoon mee. Onderweg zagen we een kerk, een hindoeïstische tempel die in de steigers stond, dus we mochten even naar boven klimmen. Op het derde eiland stond een grote Hindoe tempel waar ze op dat moment ook een ritueel uitvoerden. Veel kleuren, muziek en gedans was er te zien. En waar eerst alles bedekt moest zijn, moesten hier de mannen hun shirt uit voor ze de tempel betraden. We vervolgden onze weg hierna naar het laatste eiland om een late, maar zeer gewaardeerde lunch te halen bij fort Hammenhiel. Onderweg stopte er nog een vrachtautootje dat blijkbaar chocola vervoerde, want ze opende de deuren en daar kwam een doos vol repen chocola uit waar ze ons een reep van gaven. Alle chocola smaakt hier overigens naar koetjesrepen. Maargoed, na het tweede pondje bereikten we fort Hammenhiel en konden we even bijkomen van onze avonturen. Daarna hielden we het maar voor gezien, we wilden graag voor het donker thuis zijn. Met een mooie zonsondergang in ons uitzicht, reden we een lange weg terug naar huis. Langs de weg zijn het hier niet alleen straathonden trouwens, maar heel veel geiten en koeien. Met het vlakke landschap doet het je zelfs af en toe bijna een beetje denken aan Nederland.
We gingen uit eten bij de nummer 2 op TripAdvisor: Malayan café. We kwamen binnen, werden aan een tafel gezet met nog een oude vrouw. Een fles water met 3 ijzeren bekers werd neergezet, gevolgd door een bananenblad met een hartige donut en een kwakje scherpe saus. Hierna moesten we kiezen uit de vitrine wat we wilden eten, er was geen sprake van een menu kaart. We besloten voor een vertrouwde dosa van gisteren te gaan en die kregen we. Een meneer stond met een bak vol dosa's naast onze tafel en pakte zonder handschoen de dosa en smeet die op ons banenblad. Het zou niet pittig zijn they said. Nou dat is het dus altijd wel als ze dat zeggen en niet een beetje ook. Daarna werd ons een kopje thee aangeboden wat meer smaakte naar chocolademelk dan thee en waar de gekleurde belletjes van het zeepsop nog op stond. Nog maar net begonnen aan onze thee kregen we de rekening van 500 LKR (€3,30 in totaal - voor 3 personen!) al in onze handen gedrukt en werd ons verteld waar we ons bananenblad zelf op konden ruimen. We kregen nog een lekker stukje kauwgom na afloop en we stonden na ongeveer 5 minuten weer buiten. Het was een erg bijzondere eetervaring.
De volgende dag was het Thai Pongal. Het oogstfeest, een feestdag voor alle Tamils, die voornamelijk in het noorden te vinden zijn, een beter weekend hadden we niet kunnen kiezen dus! Ik werd wakker en ik dacht 2 dingen: of de bugeroorlog is weer gestart of het is oudjaarsdag met illegaal vuurwerk. Blijkbaar hoort er een hoop geknal bij dit feest. Een heel ritueel werd er uitgevoerd bij het hotel en op traditionele wijze kregen wij een mooie Hindoe stip op ons voorhoofd, voordat we aan ons bord met zoete rijst en een banaan begonnen.
Verder bezochten we die dag, de Nallur tempel, de grootste Hindoe tempel van Sri Lanka waar weer een ritueel bezig was vanwege de feestdag. Het was nog indrukwekkender dan gisteren, ook al snapten we niks van wat er gebeurde, het was erg gaaf om te zien. Vlakbij zat Rio, een ijswinkel die de hemel in geprezen was door iedereen die we vertelden dat we naar Jaffna gingen. We moesten hier dus wel een ijsje halen natuurlijk. Het was wel lekker, maar zeker niet heel bijzonder, de eerste kleine teleurstelling dus. Onze volgende stop was Pedro Point. Google Maps bracht ons midden in een dorpje. Vanuit daar besloten we naar de vuurtoren te gaan aan de kust en al snel zagen we de mooie kustlijn voor ons. De zee was helder blauw, het zand was wit, maar helaas was er een hoop afval te vinden op het strand. Ook was het niet een strand om te zwemmen, er staken allemaal rotsen uit het water. Het was een top plek om even wat te eten, maar we besloten om op zoek te gaan naar een beter strand. Akkarai beach zou mooi zijn lazen we ergens. Niks aan gelogen, het was prachtig! Hier konden we wel even zwemmen. Ook waren er veel mooie schelpen te vinden en al snel had ik vriendjes gemaakt met een klein jongetje die me vol enthousiasme hielp aan twee handen vol met schelpen en koraal. Vervolgens was Joost naast mij ook schelpen aan het zoeken en wilde een wat grotere jongen mij ook graag helpen. Maar toen deze handtastelijk werd, heb ik hem goed boos aangekeken en zei dat hij een eind moest opflikkeren. Helaas konden ze geen Engels, maar de boodschap was duidelijk hoopte ik. Hij bleef om ons heen cirkelen, maar Joost hield hem van Madde en mij af. Vervolgens kwamen twee vriendjes van hem erbij en kregen ze ruzie met elkaar. Wij voelden ons alles behalve veilig en liepen terug naar onze scooters. Na nog een poging van een jongen om Madde te grijpen en Joost die diezelfde jongen bijna aanreed, reden we zo ver mogelijk weg van dat strand. Het is dus goed te merken dat het veel minder toeristisch is hier. We wilden de weg volgen naar een strand op een eilandje van gisteren, maar de wegen die op Google maps stonden waren nergens te bekennen. Wel was er een weg helemaal afgezet met prikkeldraad met militairen erachter. Zij wezen ons de weg richting een zanderig pad. Op dat pad kwamen we een gezinnetje tegen die ik besloot te vragen of ze wisten of zij wisten waar de hoofdweg begon. Verrassend genoeg kon de man Engels en zou het nog zo'n 150m zijn tot de weg. Hij twijfelde niet en hij zei meteen: 'wait, one picture, please!' Het leek alsof ze nog nooit eerder blanken hadden gezien.. Na een mooie foto shoot en 150m zandweg en hobbels kwamen we op de hoofdweg! Nog steeds misten de wegen van Google Maps in het echt en leek het meer een leger basis waar we doorheen reden. Onderhand was het 15.00 en besloten we maar gewoon naar huis te gaan. Erg jammer dat deze dag zo zuur moest eindigen, maar we waren er allemaal wel klaar mee. Na even opfrissen was het te laat voor lunchtijd dus we gingen op tijd uiteten. Gewoon bij Mango's weer. Het was erg druk vanwege de feestdag, maar ook weer erg lekker!
De volgende dag vertrok onze trein om 6.10 a.m. en hadden we heerlijke plekken. Helaas moesten we na 3 uur overstappen in een bus, maar verrassend genoeg ging de overstap erg soepel en hadden we zelfs een plek in de bus. 3,5 uur later waren we alweer thuis.
Deze week lopen we op Ward 26, reumatische aandoeningen heb ik gehoord. Helaas is Joost vandaag in bed gebleven met koorts, dus zal ik in ieder geval de eerste dagen alleen zijn. Hopelijk is hij voor het weekend beter zodat we alsnog volop kunnen genieten van onze laatste 10 dagen aan het strand, in het toeristische zuiden.
Aangekomen bij ons hotel waren we erg gelukkig. Het voelde alsof we dagen door de wildernis hadden gelopen en eindelijk weer de normale bevolking hadden gevonden. Zo blij waren we met onze hotelkamer. We hadden een warme douche, een bad met koud water, een matras die heerlijk inzakte en airco. Aangezien het onderhand 6 uur 's avonds was, gingen we gelijk lekker uit eten, bij de nummer 1 van TripAdvisor: Mango's natuurlijk! Voor het eerst dosa's gegeten. Een soort hartige enorme pannenkoek die op een speciale manier is gevouwen.
De volgende dag stonden we al vroeg op om ons overheerlijke ontbijt met vers fruit, omelet, toast en normale jam naar binnen te werken. Een grote plus was ook dat ze normale koffie hadden hier! We huurden scooters bij het hotel, een voor Madde en een voor Joost en mij om te delen. Zo kon de een navigeren en de ander lekker crossen. We reisden over de eilandjes in het westen van het schiereiland. De meeste eilanden waren verbonden door een soort bruggen, maar twee keer moesten we het pondje naar de overkant nemen. Gelukkig kon de scooter gewoon mee. Onderweg zagen we een kerk, een hindoeïstische tempel die in de steigers stond, dus we mochten even naar boven klimmen. Op het derde eiland stond een grote Hindoe tempel waar ze op dat moment ook een ritueel uitvoerden. Veel kleuren, muziek en gedans was er te zien. En waar eerst alles bedekt moest zijn, moesten hier de mannen hun shirt uit voor ze de tempel betraden. We vervolgden onze weg hierna naar het laatste eiland om een late, maar zeer gewaardeerde lunch te halen bij fort Hammenhiel. Onderweg stopte er nog een vrachtautootje dat blijkbaar chocola vervoerde, want ze opende de deuren en daar kwam een doos vol repen chocola uit waar ze ons een reep van gaven. Alle chocola smaakt hier overigens naar koetjesrepen. Maargoed, na het tweede pondje bereikten we fort Hammenhiel en konden we even bijkomen van onze avonturen. Daarna hielden we het maar voor gezien, we wilden graag voor het donker thuis zijn. Met een mooie zonsondergang in ons uitzicht, reden we een lange weg terug naar huis. Langs de weg zijn het hier niet alleen straathonden trouwens, maar heel veel geiten en koeien. Met het vlakke landschap doet het je zelfs af en toe bijna een beetje denken aan Nederland.
We gingen uit eten bij de nummer 2 op TripAdvisor: Malayan café. We kwamen binnen, werden aan een tafel gezet met nog een oude vrouw. Een fles water met 3 ijzeren bekers werd neergezet, gevolgd door een bananenblad met een hartige donut en een kwakje scherpe saus. Hierna moesten we kiezen uit de vitrine wat we wilden eten, er was geen sprake van een menu kaart. We besloten voor een vertrouwde dosa van gisteren te gaan en die kregen we. Een meneer stond met een bak vol dosa's naast onze tafel en pakte zonder handschoen de dosa en smeet die op ons banenblad. Het zou niet pittig zijn they said. Nou dat is het dus altijd wel als ze dat zeggen en niet een beetje ook. Daarna werd ons een kopje thee aangeboden wat meer smaakte naar chocolademelk dan thee en waar de gekleurde belletjes van het zeepsop nog op stond. Nog maar net begonnen aan onze thee kregen we de rekening van 500 LKR (€3,30 in totaal - voor 3 personen!) al in onze handen gedrukt en werd ons verteld waar we ons bananenblad zelf op konden ruimen. We kregen nog een lekker stukje kauwgom na afloop en we stonden na ongeveer 5 minuten weer buiten. Het was een erg bijzondere eetervaring.
De volgende dag was het Thai Pongal. Het oogstfeest, een feestdag voor alle Tamils, die voornamelijk in het noorden te vinden zijn, een beter weekend hadden we niet kunnen kiezen dus! Ik werd wakker en ik dacht 2 dingen: of de bugeroorlog is weer gestart of het is oudjaarsdag met illegaal vuurwerk. Blijkbaar hoort er een hoop geknal bij dit feest. Een heel ritueel werd er uitgevoerd bij het hotel en op traditionele wijze kregen wij een mooie Hindoe stip op ons voorhoofd, voordat we aan ons bord met zoete rijst en een banaan begonnen.
Verder bezochten we die dag, de Nallur tempel, de grootste Hindoe tempel van Sri Lanka waar weer een ritueel bezig was vanwege de feestdag. Het was nog indrukwekkender dan gisteren, ook al snapten we niks van wat er gebeurde, het was erg gaaf om te zien. Vlakbij zat Rio, een ijswinkel die de hemel in geprezen was door iedereen die we vertelden dat we naar Jaffna gingen. We moesten hier dus wel een ijsje halen natuurlijk. Het was wel lekker, maar zeker niet heel bijzonder, de eerste kleine teleurstelling dus. Onze volgende stop was Pedro Point. Google Maps bracht ons midden in een dorpje. Vanuit daar besloten we naar de vuurtoren te gaan aan de kust en al snel zagen we de mooie kustlijn voor ons. De zee was helder blauw, het zand was wit, maar helaas was er een hoop afval te vinden op het strand. Ook was het niet een strand om te zwemmen, er staken allemaal rotsen uit het water. Het was een top plek om even wat te eten, maar we besloten om op zoek te gaan naar een beter strand. Akkarai beach zou mooi zijn lazen we ergens. Niks aan gelogen, het was prachtig! Hier konden we wel even zwemmen. Ook waren er veel mooie schelpen te vinden en al snel had ik vriendjes gemaakt met een klein jongetje die me vol enthousiasme hielp aan twee handen vol met schelpen en koraal. Vervolgens was Joost naast mij ook schelpen aan het zoeken en wilde een wat grotere jongen mij ook graag helpen. Maar toen deze handtastelijk werd, heb ik hem goed boos aangekeken en zei dat hij een eind moest opflikkeren. Helaas konden ze geen Engels, maar de boodschap was duidelijk hoopte ik. Hij bleef om ons heen cirkelen, maar Joost hield hem van Madde en mij af. Vervolgens kwamen twee vriendjes van hem erbij en kregen ze ruzie met elkaar. Wij voelden ons alles behalve veilig en liepen terug naar onze scooters. Na nog een poging van een jongen om Madde te grijpen en Joost die diezelfde jongen bijna aanreed, reden we zo ver mogelijk weg van dat strand. Het is dus goed te merken dat het veel minder toeristisch is hier. We wilden de weg volgen naar een strand op een eilandje van gisteren, maar de wegen die op Google maps stonden waren nergens te bekennen. Wel was er een weg helemaal afgezet met prikkeldraad met militairen erachter. Zij wezen ons de weg richting een zanderig pad. Op dat pad kwamen we een gezinnetje tegen die ik besloot te vragen of ze wisten of zij wisten waar de hoofdweg begon. Verrassend genoeg kon de man Engels en zou het nog zo'n 150m zijn tot de weg. Hij twijfelde niet en hij zei meteen: 'wait, one picture, please!' Het leek alsof ze nog nooit eerder blanken hadden gezien.. Na een mooie foto shoot en 150m zandweg en hobbels kwamen we op de hoofdweg! Nog steeds misten de wegen van Google Maps in het echt en leek het meer een leger basis waar we doorheen reden. Onderhand was het 15.00 en besloten we maar gewoon naar huis te gaan. Erg jammer dat deze dag zo zuur moest eindigen, maar we waren er allemaal wel klaar mee. Na even opfrissen was het te laat voor lunchtijd dus we gingen op tijd uiteten. Gewoon bij Mango's weer. Het was erg druk vanwege de feestdag, maar ook weer erg lekker!
De volgende dag vertrok onze trein om 6.10 a.m. en hadden we heerlijke plekken. Helaas moesten we na 3 uur overstappen in een bus, maar verrassend genoeg ging de overstap erg soepel en hadden we zelfs een plek in de bus. 3,5 uur later waren we alweer thuis.
Deze week lopen we op Ward 26, reumatische aandoeningen heb ik gehoord. Helaas is Joost vandaag in bed gebleven met koorts, dus zal ik in ieder geval de eerste dagen alleen zijn. Hopelijk is hij voor het weekend beter zodat we alsnog volop kunnen genieten van onze laatste 10 dagen aan het strand, in het toeristische zuiden.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
